Wilhelm Schmid – Mutsuz Olmak Takip ettiÄŸim bir edebiyat dergisi, her ÅŸey kazanmak deÄŸildir, diyerek derginin bir sayısının yanında ‘BaÅŸarısızlık Belgesi’ vermiÅŸti. Belgede şöyle yazıyor; ‘’Şimdi siz, herkes kazanmak için birbirini parçalarken yenilmenin ve baÅŸarısızlığın da onurlu bir durum olabileceÄŸine inandığınız için bu belgeyi hak etmiÅŸ bulunmaktasınız.’’ Büyük bir heyecanla gidip dergiyi ve belgeyi almıştım.
Büyük hırslarım olmadı, istediklerim ve çaba gösterdiklerim oldu, bazılarını kazandım, bazılarını kazanamadım, kazanıp da vazgeçtiğim de oldu, çaba göstermeden ulaştıklarım da. Mutluluklarım da oldu mutsuzluklarım da. Herkes gibi. Fakat her mutsuzlukta, onun bitmesine dair sabırsızlık, mutsuzluğun belirtilerine karşı tahammülsüzlük oldu.
Ben ve diğerleri tarafından. Her güne büyük bir şevkle uyanmak, her anı verimli geçirmek ve mutlu olmak için listeler hazırladılar. Mutlu uyanmak için yapılması gereken 5 adım, mutlu ilişki için uygulanması gereken adımlar, başarılı bir kariyer için atılması gereken adımlar. Biz yorulduk, çünkü adımlar bitmez, hedefler de bitmez. Sen bir durup düşüneyim dersin, diğerleri o hedefi senin yerine düşünür, koyar önüne. Yorulduk, yapılması gerekenlerin sınırı yok. Bitince rahatlarsın, mutlu olacaksın, denilen yolların sonu yok.
Mutluluğumu, mutsuzluğumu sorguladığım bir zamanda okuduğum ‘bir yüreklendirme’ kitabı. Kitapta şöyle bir cümle bulunuyor, ‘’Görünüşte mutlu olanlar, mutluluklarında ısrar ettikçe, mutsuzlar kendilerini dışlanmış hissetmez mi?’’ İnsanların -mış gibi yaşadığı sosyal medyada, her gün, her an bu baskıyı hissediyoruz. Mutsuzluğa bir hastalık gözüyle bakıp kurtulmaya çalıştıkça, bataklık misali daha da çok batıyoruz.
