Yolda hızla kayan limoni renkli lüks arabanın bayan sürücüsü, bir terslik olduğunu hissedip İrenlere yüklenir. Arabadan inince ön lastiğin patladığını görür. Hiç zaman kaybetmeksizin tamirata hazırlanır: yani, birini bekliyormuş gibi gelip geçen arabalara bakınır. Kadının bir sorunla karşı karşıya olduğunu gösteren bu evrensel işareti erkek teknolojisinin çaresiz bıraktığı zayıf kadını gören bir araba yaklaşıp durur.
Sürücü, bir bakışta sorunun ne olduğunu keşfeder ve rahatlatıcı bir havayla, “Merak etme. Şimdi hallederim,” der. Kararlılığını göstermek için de bayan sürücüden krikosunu ister. Lastiği kendi başına değiştirip değiştiremeyeceğini sormaz, çünkü karşısında duran otuz yaşlarındaki zevkli giyimli,makyajlı hanımın bunu yapamayacağını bilir. Kadın kendi krikosunu bulamadığı için, erkek diğer aletlerle birlikte kendininkini çıkarır.Beş dakika sonra iş tamamdır, yeni lastik takılmış, patlak olanı
bagaja konulmuştur. Erkeğin elleri kirli yağa bulanmıştır. Kadın ona kâğıt mendil vermek ister, ancak o nazikçe reddeder; torpido gözünde bu günler için bulundurduğu üstüpü bezi vardır.
Kadın, “kadınca beceriksizliğinden” ötürü özür dileyerek adama yürekten teşekkür eder. Durup yardım etmemesi halinde belki de akşama kadar orada öylece kalabileceğini söyler. Erkek karşılık vermez, ama kadın arabasına binerken kapıyı onun için açar. Yarı açık camdan,yeni bir lastik almasını öğütler, kadın da hemen o akşam tamircisini göreceğine söz verir. Sonra da gazlayıp gider.
Aletlerini toplayıp arabasına dönen adam ellerini yıkayabilmeyi ister. Tekeri değiştirirken çamura girmiş, ayakkabıları pisliğe bulanmıştır (işi satış temsilciliğidir). Dahası, müşterisiyle olan randevusuna yetişmek için acele etmesi gerekmektedir. Motoru çalıştırırken, “Ah şu kadınlar! Al birini vur ötekine.Hepsi aptal,” diye düşünür ve yardım etmediği takdirde kadının ne yapmış olacağını ciddi ciddi merak eder. Gaza basıp genelde olandan daha çok hız yaparak yoluna devam eder. Hemen her erkek —ve kadınların çoğu— aynı şekilde davranırdı. Bir an düşünmeksizin, sadece erkek erkek olduğu, kadın da ondan çok farklı olduğu için bir kadın, bulduğu her fırsatta erkeklerden yararlanacaktır.
Arabası arızalandığı zaman başka ne yapabilirdi ki? Ona, erkeklerden yardım alması öğretilmiştir.Ne iyi ki erkek bilgilidir, ustadır: tekeri bedavaya ve çabucak tamir edebilmiştir. Giysileri toza toprağa bulanmış, randevusuna geç kalıp işini riske atmıştır, hatta hız yaparak kendi yaşamını tehlikeye sokmuştur. Ama arabada başka bir arıza bulmuş olsaydı, onu da onarırdı. Arabalar konusundaki bilgisi de zaten bugünler içindir.
Karşı cins (dünya nüfusunun yarısı) bu işi onun için bedava yapabilecekken ve buna gönüllüyken bir kadın patlak lastikleri tamir etmeyi neden öğrensin ki? Kadınlar, erkeklerin onlar için çalışmalarını, onların yerine düşünmelerini, onların sorumluluğunu almalarını sağlar, gerçekte erkekleri sömürür.
Peki kadınların zayıf, hayal gücünden yoksun ve aptal olmalarına karşılık erkeklerin güçlü, zeki ve hayal güçleri geniş yaratıklar olmalarına rağmen neden sömüren taraf erkek değil de kadındır? Bu güç, zekâ ve hayal gücü, iktidarın önkoşulu olmaktan çok, sadece köleliğin önkoşulu olamaz mı?
Dünya, uzmanlar tarafından değil de, hiçbir şeye uygun olmayan yaratıklar kadınlar tarafından yönetiliyor olamaz mı? Ve eğer hal böyleyse kadınlar, bunu, kurbanların kendilerini aldatılmış ve küçük düşürülmüş hissetmek yerine olmadıkları bir şey —evrenin efendileri— olduklarına inanmalarını sağlayacak şekilde nasıl başarabilmektedir? Kadınlar, erkeklerdeki onları her an daha büyük başarılara götüren bu üstünlük ve gurur duygusunu yaratmayı nasıl başarmaktadır? Neden kadınların maskesi hiç düşmüyor?
Esther Vilar (Feminist yazar)
